Miasto Náchod

Miasto Náchod się prezentuje

Miasto Náchod rozpościera się na wysokości 346 m na poziomem morza, na obu brzegach rzeki Metuja i stanowi miejską strefę zabytkową. Pierwsze pisemne wzmianki o mieście pochodzą z 1254 roku . Małe miasteczko stopniowo zaczęło rozrastać się poza granice miejskiego grodu, osiągając doniosłe znaczenie, nabierając rozmachu do którego doszło pod koniec 19. wieku wraz z rozwojem przemysłu tekstylnego. Obecnie miasto jest naturalnym centrum historycznym, turystycznym, organizacyjnym i przemysłowym całej strefy od wejścia "Branky" aż po cały Broumowski Cypel. W mieście znajduje się cały szereg budowli historycznych - zamek renesansowy z ogrodem francuskim, kościół gotycki pod wezwaniem św.Wawrzyńca, znajdujący się na rynku Masaryka ( ,,Masarykovo náměstí,, ) , stary Ratusz barokowy, nowy Ratusz noworenesansowy, budowla Urzędu pocztowego.

Náchod jest rodzinną kolebką sławnego czeskiego literata i wydawcy żyjącego w egzylu, Josefa Škvoreckého, ( czytaj Józefa Szkworeckiego ), który urodził się w 1924 roku, dramatyka i satyryka Vratislava Blažka,( czytaj Vratislava Blażka ), który żył w latach 1925 aż 1973. Do miasta odnoszą się dzieła Aloise Jiráska "Skaláci", "Na dvoře vévodském", "U nás" itp. ( w tłumaczeniu czytaj: ,, Skalacy ,, ,, Na książęcym dworze ,, ,, U nas ,, ) W mieście znajduje się Muzeum i Galeria sztuk pięknych. Miasto Náchod jest miastem granicznym z bezpośredno graniczącym polskim miastem Kudowa Zdrój i pozostałymi polskimi miastami przygranicznymi będącymi uzdrowiskami: Duszniki Zdrój i Polanica Zdrój.

Dzieje

W okresie wczesnego średniowiecza, w 11. wieku a może jeszcze wcześniej, wiodła przez nasz region ścieżka do sąsiedniego obszaru do Polski. Na samej granicy znajdowała się Brama strażnicza a pod nią mała osada strażników ze starodawnym kościłem pod wezwaniem Jana Chrzciciela. O pierwszych zmiankach na temat Bramy strażniczej dowiadujemy się z zapisu z czeskiej kroniki Kosmasa, o księciu Vratislavovi II., który tam w 1068 roku zorganizował sobór ziemski w swoich wyprawach wojennych do Polski.

Mniej więcej o dwa wieki później powstał na urwisku skalnym nad rzeką Metują gród graniczny a pod nim w kotlinie miasto , które zostało nazwane Náchod. Jako prierwszego właściciela grodu i miasta uznaje się z 1254 roku pana Hrona z Náchoda z rodu Načeraticů. ( czytaj Naczeraticów ) Po stuletnich prowadzonych długich bojach i pokoju, następuje długi szerg książąt feudalnych, do których miasto należało. Między nimi nie brakowało czeskiego króla Jana Lucemburskiego, awanturniczego, niezwykłego husyckiego hetmana Jana Kolda ze Žampachu, ani samego husyckiego króla Jiřího z Poděbrad. ( czytaj Jerzego z Podziebrad ). Pod koniec szesnastego wieku ród Smiřičtí ze Smiřic ( czytaj Smirzyckich ze Smirzyc ) przbudował późno gotycki gród na renesansowy zamek i za jego panowania miasto znakomicie się rozwijało, niestety ale nie długo. W okresie wojny trzydziestoletniej Nachod dostaje się pod władzę innych monarchów z włoskiego szlachcickiego rodu Piccolomini. Jego główny reprezentant Octavio, cesarski ekspendent rekatolizacji, powołał włoskich architektów budowlanych i kazał przebudować mniejszą część renesansowego zamku na wspaniałą siedzibę książęcą. Obca szlachta nieszczęśliwie wsławiła się uciskając swoich poddanych, którzy później w 1775 roku wystąpili zbrojnie ogromnymi buntami chłopskimi przeciwko swoim ciemiężcom. Ale nic nie trwa wiecznie. Ród Piccolominów wymarł a na ich miejsce przychodzi ród Kurónských ( czytaj Kuronskich ) na czele z mecenasem sztuki księciem Petrem. ( czytaj Piotrem ). Náchodzki zamek ponownie doznaje ożywienia, w książęcym Teatrze zaczyna tętnić życie kulturalne, nawet zaczynają brzmieć tony "opery oper", sławnej opery Mozarta ,, Don Giovannii ,,. Również pozytywnie ulegają zmiany w rządzeniu w stosunku do poddanych. Córka księcia Piotra - Katarzyna Vilemína księżna Zaháňská ( czytaj Zahańska ) , której panowanie było napiętnowane władzą w pierwszych czterdziestu latach 19. wieku, byla w owym czasie światową uznawaną osobistością ,, damą wielkiego świata ,, odgrywająca dużą rolę w stosunkach dyplomacji europejsiej. Dla nas na zawsze pozostanie w pamięci, jako postać "pani księżnej" w najpiękniejszym utworze prozaicznym literatury czeskiej z 19 wieku, w ,, Babičce,, Boženy Němcové. ( czytaj ,, Babuni ,, od Bożeny Niemcowej ).